Κιλπάτρικ, Γουίλιαμ Χερντ

(William Heard Κilpatrick, Γουάιτ Πλέινς, Τζόρτζια 1871 – Νέα Υόρκη 1965). Αμερικανός παιδαγωγός. Εμπνεύστηκε από τις παιδαγωγικές θεωρίες του Ντιούι και τα σχολικά πειράματα του Πάρκερ. Σύμφωνα με τον Κ., σκοπός της αγωγής είναι η διαμόρφωση αυτόνομων και δραστήριων προσωπικοτήτων, ικανών να συμβιώνουν αρμονικά με τους άλλους, με αμοιβαίο σεβασμό της ελευθερίας και σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας. Η μεθοδολογία του Κ. τοποθετήθηκε στα πλαίσια αυτής της γενικής επιδίωξης και έγινε γνωστή με την ονομασία μέθοδος των σχεδίων. Ο νέος ή το παιδί που ενδιαφέρεται πραγματικά για κάτι τείνει να οργανώσει τη δραστηριότητά του, έτσι ώστε να ικανοποιούνται τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα. Η οργάνωση αυτή αποκαλείται σχέδιο και συνεπάγεται ένα πρόγραμμα εργασίας. Ανάλογα με τα ενδιαφέροντα, το σχέδιο μπορεί να τείνει προς μια πρακτική εφαρμογή, όπως για παράδειγμα, το σχέδιο του παραγωγού (κατασκευή ενός αμαξιού) και το σχέδιο του καταναλωτή (οποιαδήποτε μορφή επιδίωξης αισθητικής απόλαυσης)· μπορεί επίσης να έχει καθαρά νοητικό χαρακτήρα (παρότι αυτό θα απαιτηθεί γενικά και από τις δυσκολίες ή τις απορίες που θα αναφύονται κατά την εκτέλεση σχεδίων του πρώτου ή του δεύτερου τύπου), οπότε ονομάζεται σχέδιο του προβλήματος. Επίσης νοητικού τύπου είναι το σχέδιο της εκπαίδευσης, που αποβλέπει στην πραγματοποίηση μιας άσκησης σε έναν τομέα όπου το υποκείμενο αισθάνεται πως είναι αδύνατο (για παράδειγμα, αριθμητικές ασκήσεις). Πρέπει όμως και αυτό το τελευταίο σχέδιο να προέρχεται από πρόθεση και ενδιαφέρον και να χαρακτηρίζεται –όπως και τα άλλα– από πνεύμα συνεργασίας και κοινωνικότητας, θέματα στα οποία ο Κ. επέμενε ιδιαίτερα. Τα κυριότερα έργα του Κ. είναι: Η μέθοδος των σχεδίων (1919), Εκπαίδευση για έναν μεταβαλλόμενο πολιτισμό (1926), Η λειτουργία της μάθησης (1948) και Φιλοσοφία της αγωγής (1951).